حبه حرفهای روزانه
مینویسم که یادم نرود
جامعه بهاییت آمریکا و کودکان بم
از بهایی های اینجا خوشم میامد
بچه های خونگرمی اند
خانواده های تحصیل کرده ای هم دارند
خیلی
و خیلی هم با شخصیت اند،
به ماها هم که اینجا دانشجوییم، خیلی بیش از هم کیشانمان محبت کرده اند تا به حال
از یک چیزشان خوشم میامد
خیلی هایشان بچه های بی سرپرست را به فرزندی قبول کرده اند
و آنها را عزیزتر از بچه های خودشان میدانند

من از همه نژاد، بچه ای دیده ام که آنها قبول کنند هندی چینی، مکزیکی و سیاه پوست
خیلی جالب بود برایم
و همیشه ستایش میکردمشان

داشتم به کسی میگفتم
ببین چقدر اینها انسانند
که اینکار را میکنند
گفت: بهایی ها میروند از هند و چین و آفریقا بچه قبول میکنند
که متفاوت باشد
بعدا بتوانند نشان دهند که بهایی ها بچه های بی سرپرست را قبول میکنند
با خنده گفت، اگر شکل خودشان باشد کسی نمیفهمد که اینهمه خوبند

از دیروز دارم فکر میکنم اینهمه کودکی که در بم بیخانمان اند را مگر نمیتوان قبول کرد

گاهی دلم میگیرد
گاهی دلم برای بچه ها میسوزد


پینوشت:
آیا کسی اطلاعی دارد که آیا در ایران به یک زوج بهایی کودکی را میسپارند یا نه
منظورم آنست که آیا در فرمهای سرپرستی بچه از مذهب پدر و مادر هم میپرسند؟
شاید میخواهند بچه ایرانی قبول کنند ولی نمیتوانند
نمیدانم